نقش سازمانهای مردم نهاد و تشکل های مردمی در بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری (نمونه موردی: محله مهدیه واقع در ناحیه غرب شهرکرد)

سازمان­های غیردولتی، گروه­هایی هستند که با استقلال از دولت، در جهت دفاع از منافع خاصی همچون مسائل اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و ... تشکیل گردیده­اند. یکی از نیازهای شهروندان ساکن بافت­های فرسوده و قدیمی در شهرها،ورود تشکل­های مردمی و سمن­ها جهت بازآفرینی است چرا که توجه به این بافت­ها جهت جلب مشارکت بخش خصوصی و رفع ناپایداری آن­ها، به موضوعی محوری تبدیل شده و سازمان­های غیردولتی را به تکاپوی بازآفرینی در شهر با حفظ ویژگی­های اصلی کالبدی و فعالیتی سوق داده است. محله­ی مهدیه در ناحیه­ی غرب شهرکرد با مشکلاتی از قبیل فرسودگی کالبدی ابنیه، معضلات اجتماعی و فرهنگی، مسائل محیطی و ... به­عنوان یک محله فرسوده محسوب می­شودکه جهت احیاء آن، مشارکت مردم و تشکل­های مختلف ضروری است. در این مقاله سعی بر آن است که با استفاده از پتانسیل سازمان­های غیردولتی و سمن­ها و با شناخت همه­جانبه این محله، با بهره­گیری از مدل تحلیلی SWOT، راهبردهایی را در جهت بازآفرینی بافت فرسوده این محله ارائه نماید. اطلاعات مورد نظر به صورت اسنادی و میدانی فراهم شده و جامعه آماری تحقیق را مردم و کارشناسان تشکیل می­دهند. نتایج بیانگر آن است که نقش عوامل خارجی در فرسودگی محله  مهدیه بیشتر از نقش عوامل داخلی بوده و استفاده از راهبردهای تهاجمی پیشنهاد می­شودتا علاوه بر حفظ وضع موجود در محله هدف، تلاش کافی در زمینه تقویت نقاط قوت و استفاده بهینه از آن­ها صورت گیرد. بر مبنای مدل Qspm مهمترین راهکارها شامل استفاده از پتانسیل شورایاری­ها و افزایش نقش مشارکتی مردم و ایجاد کاربریهای مورد نیاز در محله می­باشد.